Vandaag is het een mooie dag om te terug te kijken: de eerste vakantieweek. De leerlingen en de lessen wat loslaten, genieten van de rust en de vrije tijd.
Wat is het bijzonder dat het gaat, zoals het gaat. De gesprekken die geweest zijn, waren goed. Dat is mijn ervaring, maar dat krijg ik ook terug. “Het was top” en “ik heb nu rust in mijn hoofd” zijn zomaar twee reacties die ik kreeg en die ik met goedvinden van de ander, hier noem.
Elk gesprek gaat anders. Elk persoon is anders. En in ieder gesprek ontstaat er iets moois. Soms ontstaat dat heel snel en heel natuurlijk. Soms kost het wat meer moeite. Maar het ontstaat.
Een heel mooi moment was dat ik onlangs twijfelde of ik wel of niet een pad in moest gaan. We kozen ervoor om dat pad te nemen. En precies op dat pad kwamen we op het juiste moment bij een hek met een bordje erbij. Dat gaf precies het inzicht, dat helpend was. Dit is van te voren niet te bedenken, dat maakt het zo mooi. Het juiste element op het juiste pad op het juiste moment…
Een ander wilde het pad oplopen van zijn passie, maar het lukte niet. Er kwam geen beweging. Er ontstond een gesprek over de diepere laag; in een volgend gesprek bleek dat er duidelijkheid was gekomen: die richting was niet de juiste richting.
Een aantal personen geeft aan voor een tweede gesprek terug te willen komen of komt voor een tweede keer (of vaker) terug. Dat doet mij goed.
Dit alle geeft vertrouwen voor de toekomst. Mooi om samen naar buiten te gaan om binnen te komen.
