Samen stonden we op een brug, tegen de reling. We keken voor ons uit en spraken met elkaar over de symbolische betekenis van een brug: een verbinding van het oude met het nieuwe. Terwijl we daarover in gesprek waren, wees de ander voor zich uit. Het gesprek viel stil. “Moet je kijken, een roodborstje. Elke keer als ik een roodborstje zie, weet ik dat God iets tegen mij wil zeggen”. En inderdaad, vlakbij het water zat een roodborstje. We werden stil en gingen luisteren naar wat er “gezegd” zou gaan worden… Na een tijdje kwamen er van rechts ongeveer 15 pony’s en paarden aan. Wat een schril contrast met de rust daarvoor… De pony’s keken schichtig onze kant op, de meisjes die erop zaten zorgden ervoor dat de dieren rustig bleven. De hoeven klonken hard op de houten brug. “Wat een geweld” zei ik tegen de ander. ” Misschien staat dat wel symbool voor je passie en gedrevenheid, waardoor je weleens dingen forceert”. Dat kon de ander wel beamen. “En weet je wat nu het mooie is, het kan samen gaan met opzoeken van de stilte en het luisteren naar wat er tegen me gezegd wordt door God. Kijk maar: het roodborstje zit er nog”. En inderdaad, het roodborstje zat er nog. Wat een mooie en rijke les.
En dat allemaal in nog geen 5 minuten. Precies op het juiste moment op de juiste plek. De ander ging anders naar huis dan hij gekomen was. En ik ook… verwonderd over en dankbaar voor zoveel mooie momenten in deze wandeling. Op naar de volgende wandeling!
(dit wordt gedeeld met toestemming van de ander)
